ENCYKLOPEDIA Z RUDZIKIEM
Rudzik (Erithacus rubecula)
Jest bohaterem pięknej opowieści dla dzieci „Tajemniczy ogród” autorstwa Frances Hodgson Burnett choć w przekładzie polskim często mylnie nazywany jest gilem.
Rudzik do niedawna był zaliczany do rodziny drozdowatych, jednakże ostatnie badania genetyczne wykazały jego pokrewieństwo z muchołówkami. Jako siedlisko lęgowe, jak również w trakcie migracji preferuje różnego typu wilgotne lasy z obfitym runem i podszytem. Spotykany jest także w zakrzewieniach, parkach i ogrodach. Odżywia się głównie bezkręgowcami, które wyszukuje w ściółce, a jesienią i zimą również owocami i nasionami.
Rudzik jest nocnym migrantem średniodystansowym −zimuje w Europie południowej, Azji Mniejszej i w północnej Afryce. Populacje rudzika zamieszkujące Europę wschodnią i północną są całkowicie migrujące. Proporcja osobników migrujących w populacjach zamieszkujących Europę zachodnią maleje z północnego wschodu na południowy zachód – jest to tak zwana migracja częściowa, kiedy część osobników migruje, a część jest osiadła, cały rok przebywając w pobliżu miejsca lęgowego. Populacje z południowo-zachodniej i południowej Europy są osiadłe.
Nie bez kozery rudzik dumnie wypina pierś w logo Akcji Bałtyckiej. Od początku działalności Akcji zaobrączkowano ponad 300 tyś. rudzików co stanowi prawie 20% wszystkich zaobrączkowanych ptaków i plasuje go na drugim miejscu w ogólnym rankingu, tuż za mysikrólikiem. Wiosną rudzik najintensywniej migruje w kwietniu, natomiast jesienią szczyt przelotu przypada na przełom września i października. W ostatnich latach coraz częściej odnotowuje się przypadki zimowania rudzika w Polsce.