ENCYKLOPEDIA Z RUDZIKIEM
Zięba (Fringilla coelebs)
Prawdopodobnie najliczniejszy gatunek ptaka w naszym kraju, występuje na całym obszarze Polski we wszelkich środowiskach zadrzewionych, od przydrożnych alej drzew aż po najgęstsze lasy. Głównym pożywieniem tego gatunku są nasiona i drobne owoce uzupełniane pokarmem zwierzęcym takim jak niewielkie owady i pajęczaki. Pokarm jest najczęściej zbierany na ziemi.
U zięby występuje wyraźny dymorfizm płciowy, samica jest ubarwiona niepozornie, szarobrązowo. Natomiast samiec jest ceglastoczerwony z szarą czapeczką i ciemnymi skrzydłami. Obie płcie posiadają dwa białe pasy na skrzydłach oraz oliwkowy kuper, które to cechy najłatwiej pozwalają odróżnić ten gatunek w terenie od innych drobnych wróblaków.
Jesienią i wiosną zięby masowo przelatują przez nasz kraj kierując się odpowiednio na zimowiska lub północne obszary lęgowe. Przelot tego gatunku jest łatwy do zaobserwowania gdyż ptaki te migrują za dnia, ponad koronami drzew. W „wąskich gardłach” migracyjnych takich jak na przykład Mierzeja Wiślana podczas szczytu przelotu stada zięb wydają się tworzyć nieprzerwany strumień na niebie. Nasza populacja lęgowa jest zasadniczo wędrowna ale część osobników, głównie samców pozostaje u nas na zimę, zimują też u nas ptaki z północnych populacji tego gatunku. Zięby często odwiedzają zimą wraz z innymi ptakami ogrodowe i parkowe karmniki.
Zięba jest jednym z najliczniej obrączkowanych ptaków na Akcji Bałtyckiej, zajmuje dziesiąte miejsce pod względem liczby zaobrączkowanych osobników (ponad 26 tys.). Liczby te nie oddają jednak rzeczywistego udziału tego gatunku wśród migrujących naszym wybrzeżem ptaków ponieważ zięby w odróżnieniu od na przykład sikor migrują z reguły wysoko nad koronami drzew i przez to zdecydowanie rzadziej chwytane są w sieci.