Akcja Bałtycka | Bukowo-srodowisko

Bukowo-Kopań

Środowisko przyrodnicze

Mapa 1. Środowisko w okolicach stacji Bukowo 1) pole kempingowe, 2) otwarte akweny, 3) plaża, 4) wał wydmowy (częściowo sztucznie usypany) na północnym zachodzie, porośnięty krzewami wierzby, róży i tarniny, dalej roślinnością charakterystyczną dla wydmy białej, 5) trzcinowisko, 6) obóz obrączkarski, 7) lasy, głównie łęg olszowo-jesionowy i pomorski las brzozowo-dębowy 8) bory, głównie młodniki sosnowe, 9) zakrzewienia wierzbowe, 10) zakrzewienia z roślin owocujących

Mierzeja na odcinku, na którym ustawiane są sieci, ma szerokość od 150 do 250 m. Dużą część obszaru zajmuje żyzny, okresowo podtapiany przez wody gruntowe i zalewany przez wody jeziora Bukowo, łęg olszowo-jesionowy. Drzewostan budują olsza czarna i brzoza omszona z domieszką brzozy brodawkowatej i czeremchy zwyczajnej, a na granicy z trzcinowiskiem okalającym jezioro również wierzby kruchej. W bardzo zróżnicowanym podszycie

Fot. 2. Łęg olszowo-jesionowy z podszytem z porzeczki czerwonej

Fot. 3. Łęg olszowo-jesionowy z bogatym runem (między innymi kosaciec żółty i dzięgiel leśny).

Fot. 4. Łęg olszowo-jesionowy dzięki licznym pnączom przypomina dżunglę

Fot. 5. Kosaciec żółty

dominuje porzeczka czerwona, a w runie występuje między innymi dzięgiel leśny, kosaciec żółty, knieć błotna. Miejscami łęg jest tak splątany pnączami (głównie chmiel zwyczajny i kielisznik zaroślowy), że wyglądem przypomina las tropikalny. W miejscach nieco suchszych można wyróżnić wilgotniejszą postać pomorskiego lasu brzozowo-dębowego z dominującą w drzewostanie brzozą omszoną oraz pojedynczymi dębami i olszami. W skład niezwykle bogatego podszytu wchodzi wiciokrzew suchodrzew, kruszyna i jarzębina. Bujne runo tworzą głównie paprocie. Pomiędzy lasem a wydmą (miejscami między trzcinowiskiem a wydmą) ciągnie się pas zarośli wierzbowych z przyciągającym chmary motyli sadźcem konopiastym, a w miejscach suchszych pas obficie owocujących krzewów (oprócz wcześniej wymienionych krzewów, rosnących również w lesie, występuje tu głóg jednoszyjkowy, śliwa tarnina, kalina koralowa, bez czarny, czeremcha zwyczajna i jeżyna popielica, a bliżej zabudowań Dąbkowic również czeremcha amerykańska i zdziczałe jabłonie). W lesie, w miejscach bardzo

Fot. 6. Kielisznik zaroślowy

Fot. 7. Porzeczka czerwona

wilgotnych można spotkać również “oczka” trzcinowiska. Tak bogate i zróżnicowane środowisko, a jesienią wielka różnorodność owocodajnych krzewów, przyciąga liczne ptaki, w tym w szczególności pokrzewki – kapturkę i gajówkę oraz drozdy. Liczne są też ptaki trzcinowe i lubiące wierzby (trzcinniczek, trzciniak, łozówka, pierwiosnek i piecuszek itp.).

Od strony północno-zachodniej ciągnie się wysoki, częściowo sztucznie usypany, wał wydmowy. Można z niego obserwować ptaki wodne znajdujące się na morzu oraz zatrzymujące się na brzegu morza w trakcie wędrówki siewkowce. Wał jest od strony Dąbkowic porośnięty młodnikiem sosnowym, który stopniowo rozrywa się, miesza z kępami wierzb, tarniny i róży pomarszczonej, a dalej na południowy zachód otwiera tworząc szeroki „płaskowyż” porośnięty roślinnością charakterystyczną dla wydmy białej (liczne są na przykład kępy mikołajka nadmorskiego i kocanek piaskowych).

Plaża jest w okolicy Bukowa szeroka i piaszczysta, ale na granicy brzegu i morza żwirowa, a nawet kamienista. Linia styku morza i plaży jest dość urozmaicona, tworząc liczne płytkie lagunki, wymarzone miejsce żerowania siewek.

tekst i zdjęcia J. K. Nowakowski