ENCYKLOPEDIA Z RUDZIKIEM
Gołąb miejski (domowy; Columba livia domestica)
Gołąb miejski jest po prostu zdziczałym gołębiem domowym. Ten ostatni wywodzi się z gołębi skalnych występujących dziko w basenie Morza Śródziemnego i na niektórych klifach nadmorskich Europy Zachodniej oraz w rejonie Morza Czarnego i Kaukazu. Co ciekawe, po kilku pokoleniach swobodnego krzyżowania się zdziczałe gołębie domowe znów upodabniają się do swych dzikich przodków – nawet jeśli rodzice byli przedstawicielami szlachetnych ras, znacznie zmienionych przez człowieka.
Gołębie zostały udomowione w odległej przeszłości, najprawdopodobniej przez Fenicjan. Przez stulecia były hodowane ze względu na smaczne, delikatne mięso oraz na niezwykłą umiejętność odnajdowania drogi do domu – nawet z bardzo dużej odległości. Ze względu na tę właśnie cechę stały się szybkimi, tanimi i stosunkowo bezpiecznymi dostarczycielami wiadomości – zarówno tych miłosnych, jak i tajnych rozkazów wojskowych czy informacji szpiegowskich.
Gołębie są bardzo płodne – wyprowadzają nawet 5 lęgów w ciągu roku. W jednym złożeniu są z reguły 2 jaja wysiadywane przez około 17 dni. W pierwszym tygodniu młode karmione są wydzieliną wola, tak zwanym ptasim mleczkiem; później dochodzą zmiękczone w wolu nasiona. Pod koniec gniazdowania karmi już tylko samiec, a samica przygotowuje się do kolejnego lęgu. Po około 5 tygodniach młode są już samodzielne.
Gołębie miejskie są ptakami w pełni osiadłymi i całkowicie uzależnionymi od człowieka – zjadają odpadki ze śmietników, nasiona, zielone części roślin, a także pokarm oferowany im przez ludzi, głównie chleb.
Na Akcji Bałtyckiej niekiedy chwytane są gołębie domowe zaplątane w sieć podczas ucieczki przed jastrzębiem czy innym ptakiem drapieżnym. Ale ponieważ nie występują dziko w naszej przyrodzie, nie obrączkujemy ich i informacje o nich umykają w Akcyjnych statystykach.