Amerykańskie czasopismo naukowe „Proceedings of the Natural Academy of Sciences of the USA (PNAS)” opublikowało w ostatnich dniach artykuł opisujący gatunek wymarłego ptaka o największej znanej dotychczas rozpiętości skrzydeł. Pelagornis sandersi, bo o nim mowa, żył przed 25 milionami lat. Znane są tylko fragmenty jego szkieletu, w tym czaszka i kości skrzydła, pozwoliły one jednak na oszacowanie jego rozmiarów. Rozpiętość skrzydeł (siąg) Pelagornisa mogła sięgać 6-7,4 m! Dla porównania, największe współczesne ptaki latające – albatrosy i kondory – mają rozpiętość skrzydeł sięgającą ponad 3 m. Inną charakterystyczną cechą opisanego olbrzyma były zębopodobne kostne wyrostki w dziobie. Prawdopodobnie prowadził podobny tryb życia jak współczesne albatrosy – szybował nad pradawnymi oceanami, wykorzystując zawirowania powietrza tworzące się nad falami. Więcej o tym ptasim rekordziście można znaleźć TUTAJ. Na marginesie, Pelagornisowi i tak daleko do największego latającego stworzenia wszech czasów – rozpiętość skrzydeł pterozaurów z rodzaju Quetzalcoatlus, żyjących w okresie kredy, sięgała 10-11 m!

A jaki jest największy ptak zaobrączkowany na Akcji Bałtyckiej? Palma pierwszeństwa, zarówno pod względem masy, jak i rozpiętości skrzydeł, należy się niewątpliwie… łabędziowi niememu. Siąg tego gatunku wynosi 200-240 cm (na akcji nie mierzymy rozpiętości skrzydeł – wszystkie wymiary podajemy za książką „Ptaki. Przewodnik Collinsa”). Oczywiście łabędzie są na AB obrączkowane dodatkowo, nie chwytamy ich w sieci. Największymi schwytanymi w sieć gatunkami były gadożer (rozp. 162-178 cm) i gęś zbożowa (140-174 cm). Do zaobrączkowanych na Akcji gatunków o siągu przekraczającym 130 cm należą również: orlik krzykliwy, gęś białoczelna, bernikla białolica, mewa srebrzysta, mewa żółtonoga, błotniak stawowy, myszołów włochaty i trzmielojad. Wszystko to są jednak ptaki trafiające bardzo rzadko (od jednego do kilkunastu osobników w historii AB). Największym regularnie chwytanym na Akcji gatunkiem jest myszołów (rozp. 110-130 cm).